नलेखिएको कथा: भाग २
त्यो जमल घटनाले मेरो सार्है नै मन दुखेको थियो । रिसाउनु र मन दुख्नुमा अन्तर हुँदो रहेछ । रिसाउँदाखेरि गाली गरिन्छ भने मन दुख्दा खेरी मौन बसिँदो रहेछ। म पनि मौन थिए त्यसपछी। ३७ दिनसम्म मैले रुबिनासँग बोलिन। कलेजमा कतिपटक जम्काभेट हुन्थ्यो तर म नदेखेजस्तो गरि जान्थे।तिमी पनि वास्ता गर्दिन थियौ। नजिक भएर पनि कति टाढा भएजस्तो लाग्थ्यौ तिमी। यत्तिकैमा समय बित्दै थियो। १२ कक्षाको साथसाथै हाम्रो +2 नि सकिँदै थियो। मेरो कलेज आउने क्रम पातलिँदै थियो। कलेजको अन्तिम दिन थियो। म त्यो दिन कलेज आएको थिइन। कलेजको आखिरी दिन रुबिनालाइ देखेर म कस्तो रियाक्ट गर्थे होला आफैलाइ थाहा थिएन। म गैन त्यो दिन। त्यो दिन मलाई एकजना मेरो घनिष्ठ साथीको मेसेज आयो अनि यस्तो च्याट भयो । "ओए! तँ किन रुबिनासँग बोल्न छोडेको?" "मलाइ एकदमै तिरस्कार गर्ने मान्छेसँग म किन बोल्नु र?" "बोल थपक्क ! आज कस्तो रोएकी थिइ तँ बोल्दिनस रे भन्दै।" एकछिन मनमा एउटा तरङ्गको सिर्जना भयो तर केही नभए जसरी जवाफ फर्काएँ "रुनु त्यस्को चटक। She is a manipulative bitch." म भन्न एकथोक भनिरहेको थिएँ तर तिम...