प्रजातान्त्रिक सपना

-
लौ न नि हजुर ! के भयो यो। अचानक एउटा चिल्लो सडक कुदेर पो आयो त । अरे! वरिपरिका घरहरुलाई के भए ? सबै आकासलाई चुम्न उद्यत भएका छन त। अरे! पल्लो सडकमा त ट्रेन पो छ त । मिनि प्लेन पनि छ त ।अन्डरग्राउन्ड बाटो पनि छ त । लौ साइकल र प्लेन त छैन त ।सबै कारमा। हेलिकप्टर नभाको त घरै छैन ।गल्ली-गल्ली त चिल्ला सडक पो भएछ त। बैदेसिक रोजगार खोज्दै बिदेसीहरु हाम्रो देशमा आउँन थालेछन ।विश्वमा भएका सबै बिषयहरु यहाँ पढ्न सकिने रछ। २४/७ बिजुली।ट्राफिक न्यूनीकरण गर्न हवाई मार्गको ब्यवस्था।....................
ओहो ! हाम्रा आदर्श राजनेताले भने अनुसार देश बनेछ । Switzerland भन्दा पनि सुन्दर बनेछ । घरघरम ग्याँस , पेट्रोल ,डिजेल ,पानी सबैको पाइप पुगेछ । चारैतिर खुसी नै खुसी। ओहो देशको त मुहार नै फेरिएछ। प्रजातन्त्र, गणतन्त्र , लोकतन्त्र मिलेर बिकासतन्त्र ल्याउन सफल भएछ्न ।
यो सब देखेर म आनन्दबिभोर भएँ । आँखाबाट खुसीको बाढी झर्न थाले। म खुसीले पागल जसरी उफ्रीन र नाच्न थाले।
यत्तिकैमा दाइले पानी छम्किदिनु भो अनि भन्नू भो "भाइ ! कति बेर सम्म सुतेको १० बजिसक्यो त।" म मुसुक्क मुस्कुराएँ । प्रजातन्त्र आएको  Infinity समय पछिको नेपाल देखेँ। अनि निक्ले सडकतिर प्रजातन्त्रको "रमिता" हेर्न ।
#सन्दर्भ_प्रजातन्त्र_दिवसको ।

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Sprite देखि Spirit सम्म (PART 1)

-
Image
भाग १ समाजमा बस्ने सामाजिक प्राणीको रूपमा परिचित हामी मानवको जीवन वास्तवमा एक किताब हो , जसको प्रत्येक पाना नपढीकन विश्लेषण गर्नु अत्युक्ति हुनेछ ।जीवनका प्रत्येक मोडहरुबाट शिक्षा पाइन्छ जसले अघि बढ्नमा प्रेरणा दिने गर्दछ । यस्तै एउटा शिक्षा दिने तत्व हो " प्रेम " । कसरी भुल्न सक्छु र म त्यो दिन , जब मैले पनि आफ्नो जीवनमा प्रेमको शिक्षा आर्जन गरेको थिएँ। एउटा नयाँ रङ्गको सुरुवात भएको थियो । त्यतिखेर म कक्षा ९ मा पढ्थे । साइकलमा स्कुल आयो अनि पढेर घर गयो । सादा जीवन थियो। एउटा यन्त्र जस्तो जीवन जो केवल मस्तिष्कको अधीनमा थियो। आफ्नो मन त कहाँ छ थाह पनि थिएन । खोज्ने कहिल्यै सोच पनि आएन । " मन " विहिन भएता पनि बाँच्न त सकेकै थिए । सधैँजस्तै त्यो दिन पनि स्कुल छुट्टी हुनेबित्तिकै म घर जाने तर्खरमा थिएँ। हुन त स्कुलको उत्तरी गेटबाट जाने म , त्यो दिन पश्चिमको गेटबाट जान मनलाग्यो। गर्मीको मौसम , था...
Read more

नलेखिएको कथा: भाग २

-
Image
त्यो जमल घटनाले मेरो सार्है नै मन दुखेको थियो । रिसाउनु र मन दुख्नुमा अन्तर हुँदो रहेछ । रिसाउँदाखेरि गाली गरिन्छ भने मन दुख्दा खेरी मौन बसिँदो रहेछ। म पनि मौन थिए त्यसपछी। ३७ दिनसम्म मैले रुबिनासँग बोलिन। कलेजमा कतिपटक जम्काभेट हुन्थ्यो तर म नदेखेजस्तो गरि जान्थे।तिमी पनि वास्ता गर्दिन थियौ। नजिक भएर पनि कति टाढा भएजस्तो लाग्थ्यौ तिमी। यत्तिकैमा समय बित्दै थियो। १२ कक्षाको साथसाथै हाम्रो +2 नि सकिँदै थियो। मेरो कलेज आउने क्रम पातलिँदै थियो। कलेजको अन्तिम दिन थियो। म त्यो दिन कलेज आएको थिइन। कलेजको आखिरी दिन रुबिनालाइ देखेर म कस्तो रियाक्ट गर्थे होला आफैलाइ थाहा थिएन। म गैन त्यो दिन। त्यो दिन मलाई एकजना मेरो घनिष्ठ साथीको मेसेज आयो अनि यस्तो च्याट भयो । "ओए! तँ किन रुबिनासँग बोल्न छोडेको?" "मलाइ एकदमै तिरस्कार गर्ने मान्छेसँग म किन बोल्नु र?" "बोल थपक्क ! आज कस्तो रोएकी थिइ तँ बोल्दिनस रे भन्दै।" एकछिन मनमा एउटा तरङ्गको सिर्जना भयो तर केही नभए जसरी जवाफ फर्काएँ "रुनु त्यस्को चटक। She is a manipulative bitch." म भन्न एकथोक भनिरहेको थिएँ तर तिम...
Read more